"Skubani" to kolejna już animacja, która bazuje na stereotypie, że uroda i tężyzna fizyczna nie mogą iść w parze z inteligencją. W animacji Jimmy'ego Haywarda ta dziwna przypadłość – podobnie jak w wielu innych produkowanych ostatnio bajkach ("Jak wytresować smoka", "Artur ratuje Gwiazdkę", "Ryszard Lwie Serce") – dotyka przedstawicieli płci męskiej. Jeśli bohater jest mądry, to zdecydowanie nieatrakcyjny (vide: Franek); jeśli ma piękne ciało, to nie może mieć zbyt dużo rozumu (vide: Olo). Zawsze jednak – by podnieść na duchu tych bystrych, a mało wyględnych – serca najpiękniejszych bohaterek zdobywają w nich ci zdecydowanie… najmądrzejsi. "Skubani" i w tej kwestii podtrzymują bajkową tradycję.
Franek to wyjątkowy indyk – nie tylko ze względu na swój wygląd, ale i intelekt. Jako jedyny w całej zagrodzie zna prawdziwe intencje ludzi – wie, że ci tuczą kurowate tylko po to, by dobrze prezentowały się na świątecznym stole. Nikt z jego pobratymców nie chce jednak słuchać jego czarnych scenariuszy. Kiedy szczęśliwym trafem – zgodnie z coroczną tradycją – Franek dostaje od prezydenta ułaskawienie przed dziękczynną czystką i trafia do wygodnego domu z nieograniczoną dostawą pizzy, zapomina o wzniosłych ideałach wyzwolenia swojego gatunku. Do momentu, gdy do jego drzwi zapuka Olo – dorodny indor z planami ratowania swojej populacji. By tego dokonać, proponuje przenieść się w czasie do pierwszego Święta Dziękczynienia w historii, by raz na zawsze usunąć indyki z ludzkiego jadłospisu. Obaj ruszają w ryzykowną podróż.
Komizm "Skubanych" opiera się głównie na kontraście między bohaterami. Cherlawy Franek, oswojony z wygodnym życiem na kanapie, niespecjalnie garnie się do wzniosłych czynów. Za to Olo – typ kulturysty – nie boi się wyzwań i nie straszne mu bezpośrednie starcie z rywalem. Mimo wielkiego serca ma jednak kurzy móżdżek, co i rusz będziemy się więc śmiać z jego niemądrych tekstów i nieprzemyślanych wyczynów. W związku z tym stereotypowe rysy bohaterów można przełknąć w imię dobrej zabawy. A jest jej w animacji twórców "Shreka" wystarczająco na satysfakcjonujący seans, i to nie tylko za sprawą sympatycznych bohaterów. Dobrze sprawdza się także polski dubbing, za który odpowiada bezkonkurencyjny mistrz polskich wersji językowych – Bartosz Wierzbięta ("Potwory i spółka", "Shrek", "Rybki z ferajny", "Kung fu Panda" itp., itd.). Miłe dla ucha są też głosy polskich aktorów – Cezarego Pazury w roli Franka i Piotra Fronczewskiego jako mięśniaka Olo.
Widzowie, którzy wybiorą bajkę w wersji trójwymiarowej, nie będą żałowali. Wyskakujące z ekranu obiekty ucieszą zarówno dzieci, jak i dorosłych; w końcu porządne efekty 3D gwarantują dobrą rozrywkę niezależnie od wieku. W dwóch wymiarach animacja też wygląda ładnie – indycze pióra są lśniące i wydają się tak miękkie, że aż chciałoby się ich dotknąć. "Skubani" mają więc wystarczające atuty, by zapewnić udany seans dzieciom, ich rodzicom i bezdzietnym fanom animacji. Nie jest to co prawda bajka z tej samej półki co "Potwory i spółka", "Toy Story" czy "Shrek", ale to są przecież niedoścignione majstersztyki.
Franek to wyjątkowy indyk – nie tylko ze względu na swój wygląd, ale i intelekt. Jako jedyny w całej zagrodzie zna prawdziwe intencje ludzi – wie, że ci tuczą kurowate tylko po to, by dobrze prezentowały się na świątecznym stole. Nikt z jego pobratymców nie chce jednak słuchać jego czarnych scenariuszy. Kiedy szczęśliwym trafem – zgodnie z coroczną tradycją – Franek dostaje od prezydenta ułaskawienie przed dziękczynną czystką i trafia do wygodnego domu z nieograniczoną dostawą pizzy, zapomina o wzniosłych ideałach wyzwolenia swojego gatunku. Do momentu, gdy do jego drzwi zapuka Olo – dorodny indor z planami ratowania swojej populacji. By tego dokonać, proponuje przenieść się w czasie do pierwszego Święta Dziękczynienia w historii, by raz na zawsze usunąć indyki z ludzkiego jadłospisu. Obaj ruszają w ryzykowną podróż.
Komizm "Skubanych" opiera się głównie na kontraście między bohaterami. Cherlawy Franek, oswojony z wygodnym życiem na kanapie, niespecjalnie garnie się do wzniosłych czynów. Za to Olo – typ kulturysty – nie boi się wyzwań i nie straszne mu bezpośrednie starcie z rywalem. Mimo wielkiego serca ma jednak kurzy móżdżek, co i rusz będziemy się więc śmiać z jego niemądrych tekstów i nieprzemyślanych wyczynów. W związku z tym stereotypowe rysy bohaterów można przełknąć w imię dobrej zabawy. A jest jej w animacji twórców "Shreka" wystarczająco na satysfakcjonujący seans, i to nie tylko za sprawą sympatycznych bohaterów. Dobrze sprawdza się także polski dubbing, za który odpowiada bezkonkurencyjny mistrz polskich wersji językowych – Bartosz Wierzbięta ("Potwory i spółka", "Shrek", "Rybki z ferajny", "Kung fu Panda" itp., itd.). Miłe dla ucha są też głosy polskich aktorów – Cezarego Pazury w roli Franka i Piotra Fronczewskiego jako mięśniaka Olo.
Widzowie, którzy wybiorą bajkę w wersji trójwymiarowej, nie będą żałowali. Wyskakujące z ekranu obiekty ucieszą zarówno dzieci, jak i dorosłych; w końcu porządne efekty 3D gwarantują dobrą rozrywkę niezależnie od wieku. W dwóch wymiarach animacja też wygląda ładnie – indycze pióra są lśniące i wydają się tak miękkie, że aż chciałoby się ich dotknąć. "Skubani" mają więc wystarczające atuty, by zapewnić udany seans dzieciom, ich rodzicom i bezdzietnym fanom animacji. Nie jest to co prawda bajka z tej samej półki co "Potwory i spółka", "Toy Story" czy "Shrek", ale to są przecież niedoścignione majstersztyki.
Moja ocena:
7
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Skubani (2013)
Nie tykaj indyka!W kulturze masowej zwierzaki buntujące się przeciw swemu losowi to nic nowego. "Planeta małp" pokazała... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
